ทำไมประยุทธ์ถึงไม่ยอมขอโทษและเหมือนไม่รู้สึกอะไร

ศรัณย์วันศุกร์วันนี้ขอมาเรื่องเครียด ๆ สักหน่อยแล้วกันนะครับ เพราะสถานการณ์มันไม่ดีเลย นั่งดูโอลิมปิก ก็ยังรู้สีกเสียดายที่เมย์-รัชนก นักแบดมินตันตัวความหวังของเรา ก็พลาดไปเพียงนิดเดียว ก็รู้สึกเสียดายแทนเธอนะครับ แต่เธอทำดีที่สุดแล้วในวันนี้ ขอชมเชย เพียงแต่มันไม่ใช่วันของเธอเท่านั้นเอง 

กลับมาเข้าเรื่องที่อยากจะบันทึกไว้วันนี้ครับ คือวันนี้ได้คุยกับลูกชายคนเล็ก เขาก็ตั้งคำถามว่าทำไมประยุทธ์ถึงไม่ออกมาขอโทษ หรือยอมรับความผิดอะไรบ้าง ผู้นำประเทศอื่นหลายคนเขาก็ขอโทษ ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับลูกชายครับ เพราะจริง ๆ การขอโทษถ้าทำอย่างจริงใจ มันจะทำให้เราได้เห็นข้อผิดพลาดที่เราทำ และจะได้แก้ไขได้ แต่ถ้าไม่ขอโทษ คิดว่าไม่ได้ทำอะไรผิด มันก็จะดันทุรังทำแบบเดิมไป เพราะถ้าเปลี่ยนก็เท่ากับยอมรับ เหมือนที่อนุทินยังยืนยันไม่เข้า COVAX นั่นแหละ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร ก็บอกกับลูกไปว่า คนมีอีโก้สูงก็เป็นแบบนี้แหละ คิดว่าตัวเองดีตัวเองเก่ง รับความผิดไม่ได้ 

แต่พอผมลองกลับมานั่งนึกดู จากการกระทำของประยุทธ์ ความคิดและคำพูดของประยุทธ์ ที่ออกมาบอกว่าอัตราคนตายในประเทศของเราก็ต่ำกว่าประเทศอื่นตั้งหลายประเทศ และจากการที่ประยุทธ์มักจะเปรียบเทียบสถานการณ์โรคระบาดครั้งนี้ว่าเป็นเหมือนสงคราม มันทำให้ผมได้มุมมองว่า ประยุทธ์น่าจะคิดแบบทหาร คือเวลารบทหารก็มักจะคิดว่ามันก็ต้องมีความสูญเสียบ้าง ตราบใดที่ยอดความสูญเสียมันยังอยู่ในเกณฑ์ที่พวกเขาตั้งไว้ ดังนั้นนี่คือสิ่งที่ผมคิดว่าประยุทธ์อาจจะคิดอยู่บนฐานนี้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือเปล่านะครับ แต่ถ้าคิดอย่างนี้จริง ก็อยากบอกว่าคิดใหม่เถอะ เราไม่ได้ทำสงครามอยู่ มันไม่ควรมีใครต้องเสียสละชีวิตเพื่อประเทศชาติ และนอกจากชีวิตแล้ว หลายคนต้องเสียงานเสียธุรกิจไปแบบอาจไม่ได้กลับคืนมาอีก  ลองคิดหาวิธีบริหารจัดการแบบไม่ใช่กำลังรบกับใครอยู่ดู นี่คือชีวิตของพลเรือนในความดูแลของคุณ

แต่ที่น่าเศร้าใจกว่าก็คือมีรัฐมนตรีช่วยกระทรวงที่ต้องดูแลสุขภาพประชาชน มาจากพรรคการเมือง เป็นนักการเมือง กลับใช้คำพูดประมาณว่า "อาจโชคร้ายบ้างที่อาจจะมีเสียชีวิตที่บ้าน" โดยไม่ได้คิดว่ามันเป็นเพราะการบริหารจัดการที่ยังมีข้อบกพร่องอยู่หรือเปล่า ไม่รู้เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว หรืออยู่ใกล้ประยุทธ์นาน ๆ ก็เลยติดวิธีคิดแบบนี้มา น่าเศร้าจริง ๆ ...