หรือกสทช. จะมีปัญหากับการใช้ดุลยพินิจ

เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วนะครับที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ผู้ทรงเป็นที่รักของพวกเราชาวไทยสวรรคต ในขณะที่พวกเราคนไทย และหลาย ๆ ฝ่ายกำลังพยายามช่วยกันเพื่อให้เราได้กลับไปใช้ชีวิตกันเป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ซึ่งน่าจะเป็นพระประสงค์ของพ่อหลวงของเรา แต่ก็มีหน่วยงานที่ดูเหมือนจะยังทำงานกันแบบล้าหลังอยู่ ซึ่งหนึ่งในนั้นในความเห็นของผมก็คือกสทช.

ผมยอมรับว่าผมอาจจะมีอคติกับกสทช.ชุดนี้นะครับ เพราะการทำงานหลาย ๆ อย่างไม่เข้าตาผมสักเท่าไร และเรื่องที่จะเขียนถึงนี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ต้องบอกก่อนนะครับว่า ในวันแรกที่พระองค์ท่านสวรรคต นอกจากที่ผมเสียใจมากแล้ว มีเรื่องหนึ่งที่ผมตกใจมากคือ การที่มีการประกาศว่าทั้งทีวี และวิทยุ รวมถึงเคเบิลทีวี จะต้องงดรายการปกติและรับสัญญาณถ่ายทอดจากโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจเท่านั้น เป็นเวลาหนึ่งเดือน ที่ผมตกใจคือในสถาณการณ์โลกตอนนี้เราทำอย่างนั้นไม่ได้ มันมีข่าวสารอื่น ๆ ในโลกเช่นกันที่มีความสำคัญที่เราต้องรับทราบ นอกจากนั้นการทำอย่างนี้ยังทำให้ประชาชนที่อยู่ในความโศกเศร้าไม่มีช่องทางที่จะระบายอีกด้วย วันสองวันไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คนเราถ้าอยู่กับความเสียใจทุกวัน โดยไม่มีทางออกอื่นเป็นเดือนมีปัญหาแน่ นอกจากนี้คนที่เขาทำอาชีพ ทำธุรกิจทีวีเขาจะทำยังไงกัน เราดูทีวีฟรีกันจนลืมคิดไปหรือเปล่าว่าเขามีค่าใช้จ่าย ยิ่งไปกว่านั้นชาวต่างชาติที่เขาเข้ามาอยู่ในประเทศในช่วงนั้น เขาจะไปเที่ยวก็ไม่สะดวกแล้ว จะพักในโรงแรมยังไม่มีอะไรให้เขาดูอีกหรือ

แต่โชคดีมากที่หลังจากนั้นรัฐบาลคงจะคิดได้ ได้ยกเลิกเรื่องดังกล่าว โดยให้ออกอากาศได้ โดยใช้ดุลยพินิจของแต่ละสถานี และต้องตัดมาถ่ายทอดพระราชพิธี แต่ปัญหาก็คือการใช้ดุลยพินิจนี่แหละครับ เพราะบางหน่วยงานก็ใช้ดุลยพินิจแบบที่ผมไม่เข้าใจเอามาก ๆ และหน่วยงานที่ว่านี้ก็คือ กสทช. ซึ่งบอกตรง ๆ ว่าผมเพิ่งทราบวันนี้เองว่า ช่องรายการทั้งหลายที่เป็นความบันเทิงที่มาจากต่างประเทศจนถึงวันนี้ก็ถูกดุลยพินิจของกสทช. ไม่ให้ออกอากาศ ซึ่งเป็นอะไรที่ผมไม่เข้าใจมาก ๆ เพราะถ้าผมเป็นกสทช. เมื่อได้รับไฟเขียวจากรัฐบาล สิ่งที่ผมจะทำก็คือช่องที่เป็นรายการต่างประเทศผมจะปล่อยให้ออกอากาศได้

ที่เขียนมานี่ไม่ใช่ผมไม่เสียใจหรืออยากดูหนังจนตัวสั่นหรอกนะครับ ผมเพิ่งรู้วันนี้ว่ามันดูไม่ได้ เพราะส่วนใหญ่ผมดูช่องกีฬาเป็นหลัก ซึ่งมันดูได้ (อันนี้ก็ต้องขอบคุณนะ) แต่ที่อยากเขียนวันนี้ก็เพราะผมคิดว่า กสทช.ยังหลงทาง หรือไม่ได้คิดบางประเด็นไปหรือเปล่า ลองคิดในมุมกลับบ้างดีไหมว่า การทำแบบนี้มันทำให้ประชาชนไม่มีทางเลือกที่จะผ่อนคลายจากความโศกเศร้าหรือเปล่า คนแก่บางคนอยู่บ้านดูซีรีส์ผ่านเคเบิล คนแก่เหล่านี้ส่วนใหญ่รักในหลวง เขาเศร้าโศกอยู่แล้ว ถ้ามีรายการที่เขาเคยได้ดู มันจะช่วยให้เขาได้มีโอกาสผ่อนคลาย และปรับตัวได้ดีขึ้นหรือเปล่า ตกลงคนไทยจะต้องเศร้าโศกตลอดเวลากันเลยใช่ไหม ถ้ากลัวว่ามันไม่เหมาะสมกับบรรยากาศ การดูทีวีเป็นการดูภายในสถานที่ปิดภายในบ้าน มันจะทำให้เสียบรรยากาศยังไง โรงหนังอนุญาตให้ฉายได้ เพราะอยู่ในสถานที่ปิด สถานบันเทิงเปิดได้ ถ้าจัดในสถานที่ปิด แต่ดูทีวีในบ้านตัวเองไม่ได้ มันมีเหตุผลไหมครับ อยากให้ทุกคนกลับไปใช้ชีวิตตามปกติ ก็คืนความปกติให้เขาให้มากที่สุดสิครับ คนส่วนใหญ่ในประเทศเศร้าใจจากการจากไปของพ่อหลวงอยู่แล้ว โดยไม่ต้องยัดเยียดความเศร้าเสียใจมาให้นะครับ แต่ควรเปิดทางออกให้เขาได้คลายเครียด นอกจากนี้อย่างที่บอกไป นอกจากคนไทยแล้ว เรายังมีแขกบ้านแขกเมืองที่เขาบังเอิญเข้ามาในบ้านเมืองเราในช่วงนี้ ซึ่งเขาอาจไม่ได้เตรียมตัวมาว่าจะเจอสถานการณ์นี้ เขาจะไปเที่ยวก็ไม่สะดวก จะอยู่ในโรงแรมก็ไม่มีอะไรให้ดู คิดถึงเขาหน่อยก็ดีนะครับ

นั่นคือเหตุผลทั้งหมดที่อยากเขียนไว้นะครับ หวังว่ามันอาจจะลอยไปถึงกสทช. เพื่อที่จะลองนำไปคิดดูและลองใช้ดุลยพินิจดูใหม่อีกสักครั้งนะครับ

  

วันแรกที่ไม่ได้อยู่ภายใต้พระบารมีของรัชกาลที่ 9

วันนี้ขอบันทึกเอาไว้ว่า 14 ตุลาคม 2559 คือวันแรกของชีวิตที่ไม่ได้อยู่ภายใต้แผ่นดินของรัชกาลที่ 9 อีกแล้ว รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก เพราะตลอดเวลากว่าครึ่งชีวิตของผม ทุกวันที่ผ่านมาผมตื่นมาภายใต้แผ่นดินของพระองค์ท่าน แต่ไม่ใช่อีกแล้วนับแต่วันนี้

ถึงแม้ผมจะพยายามใช้ชีวิตไปตามปกติโดยออกไปทำงาน (ซึ่งมีประกาศตอนหลังว่าเป็นวันหยุดราชการ) เตรียมสอน อ่านงานวิจัย ไปกินข้าวกับเพื่อน ไปทำธุระกับภรรยา และกลับมาติดตามการถ่ายทอดพระราชพิธี แต่บรรยากาศที่ผมสัมผัสได้ในวันนี้ก็คือความเงียบ ความโศกเศร้าที่แทรกอยู่ในทุกอณูของอากาศ การพูดคุยกับใคร ๆ ก็ไม่พ้นเรื่องการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ

แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงผมก็จะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุดตามที่ได้ตั้งปณิธานไว้ตั้งนานมาแล้วว่าผมจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อตอบแทนพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ซึ่งต้องขอบคุณที่เมื่อคืนนี้ผมสามารถข่มตาให้หลับลงได้ แม้จะทำได้ยากเพียงใด เพราะการที่ผมหลับลงได้ก็จะทำให้ผมสามารถปฏิบัติงานในวันนี้ได้เป็นอย่างดี และก็จะทำให้ได้ในวันต่อ ๆ ไป เช่นกัน

พ่อหลวงครับถึงพ่อหลวงจะจากไปแล้ว แต่ลูกคนนี้จะรักษาสัญญาที่ได้ให้กับพ่อหลวงไว้ว่าจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อสร้างบุคลากรที่จะออกไปเป็นกำลังของประเทศชาติต่อไป และพ่อหลวงจะอยู่ในใจของลูกคนนี้ตลอดไป    

ขอน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมส่งเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชสู่สวรรคาลัย

ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมส่งเสด็จพระองค์สู่สวรรคาลัย ข้าพระพุทธเจ้าขอน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ท่านได้พระราชทานแก่ปวงชนชาวไทยมาโดยตลอด และขอตั้งปณิธานว่าจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดตลอดไปเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแก่พระองค์ท่าน 

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

-----------------------------------------------------

วันที่ 13 ตุลาคม 2559 เป็นวันที่ผมต้องบอกว่าเป็นวันที่เสียใจที่สุดในชีวิต และเป็นวันที่เป็นความสูญเสียที่ใหญ่ที่สุดวันหนึ่งของประเทศไทย ถึงแม้จะรู้ว่าสักวันวันนี้ก็จะมาถึงก็ยังทำใจไม่ค่อยจะได้ แม้ในส่วนหนึ่งของใจหลังจากที่ผมได้อ่านแถลงการณ์เรื่องการรักษาของคณะแพทย์แล้วว่าต้องมีการนำท่อต่าง ๆ เข้าไปในพระวรกาย ผมยังถามตัวเองว่าพระองค์จะทรงเจ็บไหม ถ้าเป็นพ่อแม่เราเราจะเอายังไง แต่ในอีกส่วนของใจก็ยังอยากให้พระองค์อยู่กับเราไปอีกนาน ๆ เมื่อวานนี้ตลอดจนถึงวันนี้ก่อนที่จะมีแถลงการณ์ ในโลกโซเชียลมีการแชร์พระราชประวัติ พระฉายาลักษณ์ของพระองค์ ซึ่งผมบอกตามตรงว่าไม่อยากดูเลย ผมไม่ได้ว่าคนแชร์นะครับ แต่ผมมีความรู้สึกว่าการแชร์อย่างนี้มันน่าจะทำหลังจากเหตุการณ์เกิดขึ้นแล้ว ผมเคยโพสต์อะไรแบบนี้ไปครั้งหนึ่งตอนที่เราลุ้นอาการปอ ทฤษฎี แต่คราวนี้ผมไม่กล้าโพสต์อะไร ใช้การไม่กดไลค์ไม่กดแชร์เอา  

ผมรู้สึกว่าชาตินี้เป็นบุญแล้วที่ได้เกิดมาใต้พระบรมโพธิสมภาร และจริง ๆ แอบภาวนาว่าขอให้ผมเป็นคนหนึ่งแผ่นดิน ก็คือขอให้พระองค์ท่านมีพระชนม์มายุยืนนานจนผมได้ตายลงในสมัยของพระองค์ท่าน ตั้งแต่ผมเด็ก ๆ ผมได้มีโอกาสได้รับทราบถึงพระมหากรุณาธิคุณ และพระราชกรณียกิจที่พระองค์ท่านได้ทำให้กับประชาชนชาวไทย และได้เห็นถึงพระบุญญาบารมีที่ทำให้ประเทศไทยได้ผ่านวิกฤติการณ์ต่าง ๆ มาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะถ้าเป็นประเทศอื่นเหตุการณ์อาจไม่จบง่าย ๆ แบบนั้น  

ในส่วนตัวผมมีโอกาสได้ใกล้ชิดพระองค์ท่านถึงสองครั้งคือการรับพระราชทานปริญาบัตรในระดับปริญญาตรีและปริญญาโท และผมยังได้รับราชการเป็นข้าราชการ ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ในแผ่นดินของพระองค์ท่าน ซึ่งผมถือว่าเป็นมงคลสูงสุดในชีวิตแล้วครับ 

สุดท้ายนี้ถึงแม้พวกเราจะเสียใจ แต่ก็ขอให้คิดว่าพระองค์ท่านได้ทรงพักผ่อนโดยไม่ต้องแบกรับปัญหาของประชาชนชาวไทยเอาไว้อีกต่อไปแล้ว และขอให้พวกเราตั้งปณิธานที่จะทำความดี ทำหน้าที่ของเรา เพื่อถวายพระองค์ท่านกันเถอะครับ...